Του Αντώνη Λοΐζου*
Διατηρώντας τη χαλαρωτική μας διάθεση λόγω των διακοπών του καλοκαιριού, μας έκανε εντύπωση η απόφαση γαλλικού δικαστηρίου όσον αφορά έναν κόκορα, ο οποίος επέμεινε να κράζει κάθε πρωί ενοχλώντας τους γείτονες.
Ο κόκορας ζούσε σε ένα νησάκι της Γαλλίας και από τους 10.000 κατοίκους αυξάνονταν σε 30.000 κατά τους καλοκαιρινούς μήνες από τουρίστες των πόλεων.
Το δικαστήριο αποφάσισε ότι δεν μπορεί να διατάξει τη «μετακίνηση» του κόκορα, διότι αποτελεί μέρος της αγροτικής ζωής της περιοχής και δεν ήταν υπόχρεος ο ιδιοκτήτης να μεριμνήσει ότι θα πρέπει να συμβιώνει ο κόκοράς του ανάλογα με τις απαιτήσεις των τουριστών από τις πόλεις.
Η όλη αυτή υπόθεση μας θύμισε μια περίπτωση, όπου ο γείτονας Βρετανός παραπονέθηκε στον γείτονά του (σε χωριό της Πάφου) ότι οι 4 αίγες που είχε προκαλούσαν οχληρία (μύριζαν-χωρίς όμως ιδιαίτερο θόρυβο). Μας ζήτησε τότε (πριν 18 χρόνια) ένας ενθουσιώδης νεαρός δικηγόρος από την Πάφο που ανέλαβε την υπόθεση, όπως εκτιμήσουμε τη ζημιά/μείωση της αξίας της κατοικίας του Βρετανού λόγω αυτού του γεγονότος, ενώ σε άλλη περίπτωση η κατοικία ξένου δίπλα από το καμπαναριό της εκκλησίας, προσθέτοντας και τα μεγάφωνα της εκκλησίας (τύπου Χότζα), ήταν στη διαπασών, προκαλώντας του οχληρία με παρόμοια απαίτηση.
Στη μεν πρώτη περίπτωση ετοιμάσαμε εκτίμηση στην οποία υποβάλαμε ότι η ζημιά ανερχόταν ανά έτος σε €1.000/μήνα για όσο καιρό διαρκούσε η μυρωδιά. Στην περίπτωση αυτή διευθετήθηκε το θέμα προ της κατάληξης στο δικαστήριο, με αποζημίωση €300 (περίπου όσο άξιζαν οι αίγες) και μετακομίστηκαν αλλού από τον ιδιοκτήτη, ενώ στη δεύτερη με τα μεγάφωνα/καμπαναριό, το θέμα διευθετήθηκε μετά από συμβιβασμό με απαίτηση πληρωμής αποζημίωσης €200/ημέρα κατά την περίοδο των «μεγάφωνων». Και στην περίπτωση αυτή το θέμα «διευθετήθηκε» με την εκκλησιαστική επιτροπή με «συνεισφορά» εκ μέρους του παραπονούμενου για αγορά νέων μεγαφώνων με χαμηλότερη ισχύ, αλλά σε αυξημένο αριθμό, εκτός από το Πάσχα και Χριστούγεννα.
Αγνοώντας τα φαιδρά (όχι τόσο φαιδρά για τους εμπλεκόμενους), το θέμα είναι αρκετά σοβαρό, ιδιαίτερα στις τουριστικές περιοχές της Κύπρου, όπου η οχληρία που προκαλείται από τα ξενοδοχεία και κέντρα αναψυχής με τα μεγάφωνα στη διαπασών, ενώ στις περισσότερες περιπτώσεις το θέμα συμβιβάζεται με την επέμβαση της αστυνομίας, η οποία επεμβαίνει κατά περιόδους και αυτό εάν ανταποκριθεί. Παρομοίως τα διάφορα beach parties, γάμοι και εκδηλώσεις Δήμων, προκαλούν διακοπή της αναμενόμενης γαλήνης στην περίοδο των διακοπών.
Η οχληρία είναι ιδιαίτερα σοβαρή στην περιοχή Παραλιμνίου-Αγίας Νάπας, ενώ για τη σοβαρή οχληρία που προκαλείται από τις ενοικιάσεις Airbnb αναφερθήκαμε σε προηγούμενά μας άρθρα. Από πλευράς εκτίμησης της ζημιάς, βρισκόμαστε σε δύσκολη θέση πώς συγκεκριμενοποιείται η ζημιά σε βαθμό που κάποιος να μπορεί να τεκμηριώνει τη ζημιά προς ικανοποίηση του δικαστηρίου. Το θέμα είναι δύσκολο, όπως είναι και μια πιο πρόσφατη υπόθεσή μας για περιορισμό θέας σε ορισμένες κατοικίες, από την ανέγερση πρόσθετων οικοδομών στο ίδιο έργο από τον developer, ενώ σε άλλη περίπτωση η απαίτηση αφορούσε αποζημίωση λόγω της αύξησης του συντελεστή δόμησης (με απαίτηση των υφιστάμενων ιδιοκτητών).
Το τελευταίο είναι αρκετά ενδιαφέρον διότι λόγω των κινήτρων (π.χ. της αύξησης του Σ.Δ.. κατά 20% κλπ) κενοί χώροι που ανήκουν στον developer, έχουν τη δυνατότητα ανάπτυξης, ενώ από την άλλη πλευρά οι υφιστάμενοι αγοραστές ισχυρίζονται ότι λόγω της αύξησης της επιβάρυνσης στο περιβάλλον του έργου, έχoυν επηρεαστεί αρκετά μειώνοντας την αξία των μονάδων τους. Τι γίνεται σε τέτοιες περιπτώσεις όπου ο μεν developer έχει το δικαίωμα πρόσθετης ανάπτυξης, ενώ οι υφιστάμενοι αγοραστές επηρεάζονται αρκετά; Στην περίπτωση αυτή γίνεται προσπάθεια όπως εκδοθεί διάταγμα μη έκδοσης της άδειας με όλες τις πιθανές παρενέργειες που αυτό θα έχει, είτε στο Κράτος/developer/υφιστάμενους αγοραστές. Αγνοώντας το νομικό θέμα είμαστε της άποψης ότι ο κάθε ιδιοκτήτης/αγοραστής δικαιούται να αξιοποιήσει τα δικαιώματα που του δίνει η νομοθεσία. Εάν όχι, τότε όλες οι οικοδομές θα έπρεπε να παραμείνουν με το καθεστώς της άδειας που υπήρχε πριν 40-50 χρόνια (διότι οι γείτονες σε περίπτωση αύξησης του Σ.Δ. θα έχουν απαιτήσεις;).
Ξεκινήσαμε λοιπόν από τη Γαλλία, καταλήξαμε σε χωριό της Πάφου και στην Αγία Νάπα-Πρωταρά. Το πρόβλημα είναι γενικό και τέτοιες αποφάσεις από το επαρχιακό δικαστήριο της Γαλλίας, όσo και σε νέες ευρωπαϊκές υποθέσεις θα μας βοηθήσουν.
*F.R.I.C.S. – Αντώνης Λοΐζου & Συνεργάτες Λτδ – Εκτιμητές Ακινήτων, Πωλητές Ακινήτων & Διαχειριστές Έργων Ανάπτυξης.
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.