Της δρος Σωτηρούλας Λιασίδου*
Να κάνουμε την Κύπρο υποδειγματικό προορισμό οικολογικού ενδιαφέροντος
Συχνά γίνεται λόγος για χρηματοοικονομικό αναλφαβητισμό αναφορικά με τον ορισμό και την ερμηνεία βασικών αρχών και εννοιών του κλάδου. Ωστόσο, δεν θα πρέπει να λησμονείται ο περιβαλλοντικός αναλφαβητισμός που μας διακατέχει. Δυστυχώς, τις περισσότερες περιπτώσεις, η ανάπτυξη του τουρισμός συνεπάγεται με αρνητικές επιπτώσεις στο περιβάλλον. Στον βωμό του εύκολου κέρδους υπερτερεί ο νόμος της οικολογικής ασυδοσίας. Αρχίζοντας από την οικοδόμηση των ξενοδοχείων στην Αμμόχωστο που περίφραξαν όλο το παραλιακό μέτωπο τη δεκαετία του 1960. Τα λεγόμενα “beach hotels” όρθωσαν ανάστημα και μετέπειτα στην περιοχή Αγίας Νάπας/ Πρωταρά, στη Λεμεσό και στην Πάφο. Ένα προϊόν που αφενός εξυπηρετεί τις ανάγκες για την προσέλκυση ξένων επισκεπτών, αφετέρου έχει πολλαπλές συνέπειες στο παράκτιο περιβάλλον όπως είναι η ρύπανση της θάλασσας και η διάβρωση του εδάφους. Και ερχόμαστε να το επιβαρύνουμε περισσότερο με την άντληση άμμου από τη θάλασσα για να «ομορφύνουμε» την ταλαιπωρημένη και διαβρωμένη παραλία του “Fig tree Bay”.
Το πρόσφατο περιστατικό με την προσάραξη πλοιαρίου στην προστατευόμενη παραλία στην περιοχή της Λάρας είναι ακόμη μια απόδειξη άγνοιας απέναντι στο μοναδικό φαινόμενο της συγκέντρωσης των προς αναπαραγωγή χελώνων. Με τους καταϊδρωμένους τουρίστες μετά το ταξίδι να κατεβαίνουν επιθυμώντας να ξεδιψάσουν στο παραθαλάσσιο μπαράκι ή αλλιώς στο «beach bar» που αποτελεί άλλο ένα δείγμα του περιβαλλοντικού μας αναλφαβητισμού. Επίσης, τα φαινόμενα αυτά αναδεικνύουν τόσο τα κενά στο νομοθετικό πλαίσιο όσο και την αδράνεια του κράτους στην πάταξη οποιαδήποτε παρανομίας. Τα “beach bars” είναι φαινόμενο των τελευταίων χρόνων και προφανώς κάποιοι ίσως να τα θεώρησαν ότι εμπίπτουν στα πλαίσια εμπλουτισμού του τουριστικού μας προϊόντος. Με τα πιο πάνω και τα μυαλά που κουβαλάμε η αειφορία στον τουρισμό αποτελεί ευσεβή πόθο. Για να καταστεί η Κύπρος ένας αειφόρος προορισμός πρέπει να εκπαιδευτούμε περιβαλλοντικά και να περιορίσουμε τις αρνητικές συνέπειες που σχετίζονται με τις ανθρώπινες παρεμβάσεις και καταστροφές στο φυσικό περιβάλλον.
Η αξία του Ακάμα είναι ανεκτίμητη, με την Κύπρο να είναι τόσο τυχερή που έχει αυτό τον βιότοπο. Αν δεν υπήρχε νομοθεσία αλλά και η UNESCO να προστατεύει την περιοχή σίγουρα θα χτιζόταν πεντάστερα ξενοδοχεία και άλλα οικοδομήματα στα πλαίσια της τουριστικής βιομηχανίας. Πρέπει να γίνει βίωμά μας και να προσέχουμε ως κόρη οφθαλμού τον οίκο μας που στην ουσία είναι το φυσικό μας περιβάλλον. Το κράτος πρέπει να είναι υπέρμαχος των καλών πρακτικών που σχετίζονται με το περιβάλλον και να διασφαλίζει τους φυσικούς οικότοπους. Ας αρχίσει μια δυναμική προβολή ευαισθητοποίησης για την προστασία του περιβάλλοντος με κύριο θέμα τον Ακάμα και τη σημασία του για την Κύπρο και την περιοχή της Μεσογείου.
Οικολογικά ευαισθητοποιημένοι πρέπει να είμαστε όλοι μας και όχι μια μερίδα ατόμων που ορισμένες φορές γίνονται ακόμη και γραφικοί με την αντίδρασή τους. Ας κάνουμε την Κύπρο ένα υποδειγματικό προορισμό οικολογικού ενδιαφέροντος που θα προσελκύσει ενσυνείδητα ταξιδιώτες που σέβονται το περιβάλλον. Μόνο έτσι τα οφέλη από τον τουρισμό θα είναι πολλαπλασιαστικά.
*Λέκτορας στη Σχολή Διοίκησης Οικονομίας, Τμήμα Διοίκησης Ξενοδοχείων και Τουρισμού, στο Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Κύπρου