Του Νικόλα Χατζηνικολάου*

Είναι το προτεινόμενο σχέδιο δίκαιο ή όχι; Μπορεί να γίνει πιο δίκαιο για τον φορολογούμενο;

Η απάντηση είναι σίγουρα καταφατική, νοουμένου ότι υπάρχει η απαιτούμενη αποφασιστικότητα.

Αλλαγή κριτηρίων και υποθήκη υπέρ του κράτους 

Για πολλά χρόνια συζητούμε συνέχεια διάφορους τρόπους σε διάφορα επίπεδα, σχέδια για μείωση των μη εξυπηρετούμενων δανείων με όσον το δυνατό πιο γρήγορη επίλυση του προβλήματος με το λιγότερο κόστος, τόσο για τις τράπεζες, όσο και πιο σημαντικό – για το κράτος.

Διάφοροι ειδήμονες και μη, έχουν εκφράσει πολλές σκέψεις και απόψεις, ρεαλιστικές ή μη, με στόχο την επίλυση του πραγματικά δύσκολου αυτού προβλήματος. Αναγνωρίζοντας την ανάγκη αυτή, πιστεύω ότι το κράτος, έστω και με πάρα πολλή καθυστέρηση, ορθά προχώρησε στην προσπάθεια για το σχέδιο Εστία.

Έχω την άποψη ότι ο κάθε σώφρων και καλόπιστος πολίτης αυτού του κράτους, θα συμφωνεί για την άμεση ανάγκη εισαγωγής κάποιου σχεδίου που να στοχεύει στη λύση του δύσκολου προβλήματος των μη εξυπηρετούμενων δανείων. Ταυτόχρονα έχω την άποψη ότι κανένας δεν θα θέλει να πληρώσουν οι φορολογούμενοι για να επωφεληθούν άλλοι, από τους δανειολήπτες που έχουν πραγματική ανάγκη.

Είμαι σίγουρος ότι τόσο η Κυβέρνηση όσο και η Βουλή συμφωνούν με αυτή τη θέση. Η εισήγηση είναι απλή πρακτική και εύκολα κατανοητή από όλους.

Να προχωρήσει ο τελικός σχεδιασμός του σχεδίου ΕΣΤΙΑ αφού παρθούν όλες οι εγκρίσεις από τους διάφορους θεσμούς με την προσθήκη στο τελικό σχέδιο της ακόλουθης πρόνοιας: «Όλες οι πληρωμές, που θα γίνουν από το κράτος προς όφελος του δανειολήπτη, να θεωρηθούν ως επιβάρυνση επί του τίτλου της περιουσίας που θα επωφεληθεί».

Όταν και εφόσον ο τίτλος θα μεταβιβασθεί σε άλλο ιδιοκτήτη (είτε ως πώληση είτε ως κληρονομιά) ο τελευταίος θα υποχρεούται να πληρώσει το οφειλόμενο ποσό στο κράτος).

Εάν το κράτος για κοινωνικούς σκοπούς θα πρέπει να συνεισφέρει, να γίνει με κριτήρια όπως άλλα σχέδια. Για παράδειγμα τα κριτήρια για την παροχή ΕΕΕ κτλ.

Με την εισήγηση αυτή θα επιτύχουμε τρεις στόχους:

  • • Θα μειώσουμε πιθανές αδικίες στην κατάρτιση της κατάστασης δικαιούχων.
  • • Δεν θα υπάρχει άμεσο κόστος για τον δανειολήπτη.
  • • Το κόστος για το κράτος σε βάθος χρόνου θα είναι σχεδόν μηδαμινό. 

Πιστεύω ότι με τον τρόπο αυτό λύνουμε ταυτόχρονα πολλά προβλήματα χωρίς άμεσο κόστος. Δεν θα χρειασθεί να ψηφισθούν διάφορες νομοθεσίες που πιθανόν να είναι αντισυνταγματικές. 

*Πρώην εκτελεστικός Σύμβουλος Λαϊκής Τράπεζας μέχρι 31/12/2002